Drogi Panie Profesorze!
Chciałabym zapytać, czy jest poprawnie: dziś mamy piątego lutego, czy piąty lutego? Dziś jest piątego lutego? Czy tylko piąty lutego?
Dziękuję za odpowiedź!
Á. Porcsalmy Éva z Debreczyna

Szanowni Państwo
w 2011 roku ukończyłam studia na kierunku Ekonomia, uzyskując tytuł: magister. W tym roku zakończyłam studia na zupełnie innym kierunku – Inżynieria Środowiska – uzyskując tytuł: inżynier.
Czy na pieczątce, której używam w pracy, może widnieć forma: mgr inż. Magdalena P…, czy nie mogę łączyć tych dwóch tytułów ze względu na odmienność kierunków studiów, jakie ukończyłam. Jeśli nie, to w jaki poprawny sposób powinna wyglądać moja pieczątka?

Proszę o udzielenie odpowiedzi na pytanie, jak piszemy nie z imiesłowami przymiotnikowymi: razem czy oddzielnie?

Szanowni Państwo!
Ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2001 r. Nr 4, poz. 27) stosuje systematycznie pisownię niebędący, jak na przykład w Art. 4. Ust. 4.: „Właściciele mieszkań niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w wydatkach […] na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni”. Budzi to moje poważne wątpliwości. Ja napisałbym nie będący osobno, ale spotkałem się z opinią, że polska ortografia ostatnio zmieniła sie w tym zakresie i że pisownia razem jest całkowicie poprawna. Będę bardzo wdzięczny za rozwianie moich wątpliwości.

Łączę wyrazy szacunku,
Jan Artur Sieńczewski

Czy w zdaniu: „Jest to jeden z najważniejszych, nie rozstrzygniętych problemów…” słowa nie roztrzygniętych piszemy razem czy osobno?

Szanowni Państwo!
Wprawdzie wg najnowszych zasad imiesłowy przymiotnikowe – zarówno czynne, jak i bierne – piszemy razem, ale trudno się pogodzić z pisownią niebędący razem; to wygląda trochę dziwnie. Bardzo proszę o odpowiedź, jak powinno się poprawnie pisać – nie będący czy niebędący?
Pozdrawiam – Janina Pelczar

Witam,
przeczytałem w poradni, że nazwy mieszkańców z przyrostkiem -anin „mają w dopełniaczu liczby mnogiej tzw. formy bezkońcówkowe, przy czym temat fleksyjny wyrazu jest skrócony o końcowe -in, np. szczecinian, Rosjan”. Chciałbym się dowiedzieć, dlaczego rzeczowniki: leśnianin (mieszkaniec Leśnej [SPP 2004]), aganin (mieszkaniec Aganii [WSO 2003]) oraz dobrzanin (mieszkaniec Dobrej [SPP 2004]) są takie wyjątkowe i otrzymują w dopełniaczu końcówkę -ów.
Dziękuję i pozdrawiam.

Dziękuję za odpowiedź dotyczącą modernizacji tekstu cytatów. Proszę o dalsze wyjaśnienia. V wydanie Biblii Tysiąclecia (1999) zachowuje pisownię rozdzielną. W moim egzemplarzu z roku 2015 nadal jest np. nie mający zapisane właśnie tak (Ef 2,12; 5, 27). Skoro w Biblii nie uwspółcześnia się zapisu, skoro nie modernizuje go wysoko utytułowany autor artykułu, dlaczego ma to robić zwykły korektor? Autor w przypisie powołuje się na źródło, z którego pochodzi cytat, a tam jest pisownia rozdzielna.

Czy poprawne jest określenie czyjegoś wzrostu potocznie jako "między metr sześćdziesiąt a metr sześćdziesiąt pięć" (centymetry pozostają w domyśle)? Wydaje się, że należałoby zastosować tutaj narzędnik, jednak "między metrem sześćdziesięcioma a metrem sześćdziesięcioma pięcioma" brzmi niezręcznie bez dodania na końcu jednostki, natomiast "między metrem sześćdziesiąt a metrem sześćdziesiąt pięć" jest niekonsekwentne.

Będę bardzo wdzięczna za wyjaśnienie, jak najlepiej postąpić w tej sytuacji.

Czy słowa „ile”, „ilekroć” wymagają obowiązkowo dopełnienia „tyle”, „tylekroć”? Pamiętam taką regułę z lekcji polskiego, ale powstałe zdanie wydaje mi się sztuczne i bardzo formalne. Czy można napisać: Ilekroć robiłam X, miałam wrażenie, że Y?

Z góry dziękuję, za wszystko!